انواع فلج مغزي

دای پلژی به درگیری حرکات درشت اندام تحتانی و حرکات ظریف اندام فوقانی گفته می شود. این نوع از

فلج مغزی

از کل کودکان فلج مغزی اسپاستیک را شامل می شود. این کودکان از نظر عملکرد ذهنی و ارتباطی سالم هستند . عملکرد دهانی- حرکتی و گوارشی آنان طبیعی است ولی اغلب از نقایص ادراک بینایی و استرابيسم ( لوچی چشم ) رنج می برند. این کودکان به دلیل مشکل در واکنش های تعادلی معمولا از سمت پشت می افتند.

اتتوز ، دیستونی و کره از اختلالات حرکتی مهم در کودکان دیسکاینتیک است. این کودکان در ابتدا تون عضلانی پایین تر از حد نرمال دارند و با افزایش سن تون عضلات بیشتر می شود. عضلات این کودکان در وضعیت سوپاین معمولا در حداقل فعالیت است و در زمان برانگیختگی سفت می شوند. این کودکان در انجام حرکات شدید دچار ناهماهنگی حرکتی شده و به همین علت است که مصرف انرژی در این کودکان بالا می باشد.

طبقه بندی

درگیری کودکان همی پلژیک در اندام های فوقانی و تحتانی یک سمت از بدن آنها بوده و معمولا شدت درگیری اندام فوقانی بیشتر از اندام تحتانی است.

۲۰ درصد از موارد فلج مغزی را همی پلژی اسپاستیک تشکیل می دهد. مشکلات همراه این کودکان معمولا کم است . ارتباط در بیشتر مواقع طبیعي است. انها ممکن است مشکلات رفتاری، یادگیری و تشنج داشته باشند.