تاکنون تصور می شد تقویت انتقال پیامهای عصبی و یادگیری ناشی از فعالیت عصبی (پلاستیسیتی)، فقط در سطح ارتباطات بین نورونها که سیناپس نامیده می شوند، اتفاق می‌‌افتد.
تحقیقی که انجام شده است نشان می دهد فعالیت عصبی علاوه بر تغییرات سیناپسی، منجر به افزایش تکثیر و تمایز نوعی از سلول‌های پشتیبان بافت مغزی به نام الیگودندروسیتها می‌‌گردد و این سلولها با افزایش تولید میلین به عایق سازی بهتر و بیشتر نورونها کمک کرده و سرعت انتقال پیامهای عصبی را افزایش می دهند.
