کودک در بدو تولد قادر به سخن گفتن نیست و نمی تواند در یک ارتباط کلامی شرکت کند.
صدای گریه ی کودک نشان دهنده ی نیازها و مشکلات جسمی اوست مثل گرسنگی و درد و ناراحتی. به تدریج در سالهای اولیه دوران رشد، کودکان زبان جامعه خود را فرامی گیرند و از زبان گفتاری برای برقراری ارتباط استفاده می کنند. فراگیری زبان در بردارنده ی دو مهارت یعنی توانایی درک گفتار دیگران و توانایی تولید گفتار میباشد. کودکان قبل از اینکه گفتار را بکار ببرند نیازمند درک کلمه و درک ساختار دستوری گفتار دیگران هستند.
