اختلال نامنظمی خلقی اخلال گرانه:

‍ اختلال نامنظمی خلقی اخلال‌گرانه :
( Disruptive Mood Dysregulation Disorder‪(DMDD)‬

این اختلال  در مورد کودکانی به کار می رود که دچار تحریک پذیری، خشم و طغیان مکرر و شدید می شوند. 

 علائم DMDD فراتر از یک کودک_بداخلاق است و کودکان مبتلا به این عارضه دچار اختلالات شدیدی می شوند که به توجه بالینی نیاز دارند. این اختلال به تازگی تشخیص داده شده است و برای اولین بار در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) سال ۲۰۱۳ دیده شد.
هنگامی که کودک ۱۲ ماه (یا بیش از آن) خشم را به همراه خشونت زبانی یا فیزیکی بروز دهد احتمال دارد که دچار این اختلال باشد.

در صورتی که تصور می کنید فرزندتان دچار DMDD است، مراجعه برای درمان ضروری است. این اختلال می تواند کیفیت زندگی و عملکرد کودک را در مدرسه تحت تاثیر قرار دهد و روابط وی را با خانواده و همسالان خود مختل کند. کودکان مبتلا ممکن است برای شرکت در فعالیت ها و یا دوستیابی دچار اشکال شوند. ابتلا به DMDD خطر ابتلا به افسردگی و اختلالات اضطرابی در بزرگسالی را نیز افزایش می دهد.

همایندی :
اختلال DMDD می‌تواند با اختلال‌های روان‌شناختی دیگر مانند اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD)، اختلالات اضطرابی، اختلال افسردگی دائم، اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD، اختلال اضطراب جدایی و … همایندی یا Comorbidity داشته باشد.

نشانه‌ها :

۱: انفجارهای شدید و پیاپی خشم به شیوه‌ی گفتاری (مانند: فریاد، دشنام، توهین و …) یا رفتاری (مانند پرخاشگری فیزیکی به انسان‌ها، حیوانات یا اشیا) که از نظر شدت یا زمان با رویداد یا محرک مورد نظر هیچ تناسبی ندارد و بیش از اندازه است.

 ۲: انفجارهای خشم با سطح رشدی فرد همخوانی و تناسب ندارد.

 ۳: انفجارهای خشم به طور میانگین ۳ بار یا بیش‌تر در هفته رخ می‌دهند.

 ۴: در بین انفجارهای خشم، فرد به طور دائم و در اکثر ساعات روز، تقریبا هر روز، تحریک‌پذیر یا خشمگین است و این موضوع از سوی دیگران قابل مشاهده و گزارش است.

 ۵: معیارهای ۱ تا ۴ به مدت ۱۲ ماه یا بیش‌تر دنباله داشته باشند و در این دوره هرگز پیش نیامده است که فرد به مدت ۳ ماه پشت سر هم (یا بیش از ۳ ماه) هیچ کدام از معیارهای ۱ تا ۴ را نداشته باشد.

 ۶: معیارهای ۱و ۴حداقل در دو محیط از سه محیط مشاهده می‌شوند (خانه، مدرسه، گروه دوستان) و حداقل در یکی از این محیط‌ها بسیار شدید است.

۷: پیش از ۶ سالگی یا پس از ۱۸ سالگی فرد نباید برای نخستین بار به این اختلال تشخیص داده شود.

 ۸: بر اساس سوابق فرد یا مشاهده از سوی دیگران، آغاز معیارهای ۱ تا ۵ پیش از ۱۰ سالگی است.