آموزش و مراقبت از کودکان در برابر سوء استفاده جنسی
***آموزش و مراقبت از کودکان در برابر مبتلایان به اختلال پدوفیلیک
*اختلال پدوفیلیک چیست؟
***آموزش و مراقبت از کودکان در برابر مبتلایان به اختلال پدوفیلیک
*اختلال پدوفیلیک چیست؟
*این اختلال در کسانی دیده میشود که نسبت به کودکان نابالغ، معمولا کمتر از ۱۳ سال، علاقه ی جنسی نشان می دهند. برای اینکه فردی مبتلا به این اختلال تشخیص داده شود باید حداقل ۱۶ ساله بوده و ۵ سال از قربانی خود بزرگتر باشد. در واقع خصوصیت اصلی این اختلال جذب شدن به سوی کودکان است. توجه داشته باشید که اختلال پدوفیلیک با سوءاستفاده ی جنسی از کودکان فرق دارد, چون لزوما کسی که با کودکان عمل جنسی انجام می دهد اختلال پدوفیلیک که یک اختلال روانی است، ندارد بلکه بعنوان یک فرد مجرم از فرصتی که تصادفی در اختیارش قرار گرفته بلافاصله بهره می گیرد و به کودکی که صرفا در دسترسش قرار دارد، تجاوز یا از او سوءاستفاده ی جنسی می کند. اما کسانی که اختلال پدوفیلیک دارند به طور مستمر حداقل در یک دوره ی ۶ ماهه، از کودکان نابالغ یا تازه بالغ شده، در مقایسه با افرادی که از لحاظ فیزیکی کاملا بالغ اند, به یک اندازه یا بیشتر تحریک جنسی می شوند. فرد مبتلا به اختلال روانی پدوفیلیک بر طبق امیال جنسی خود رفتار کرده، و یک فرد ناراضی را قربانی عمل خویش می کند، یا دچار خیالپردازی هایی از این نوع است. فرد بیمار پس از اقدام به عمل جنسی با قربانی احساس پشیمانی ندارد. از آنجایی که عموما قربانیان،مبتلایان به اختلال پدوفیلیک، کودکان هستند لذا لزوم توجه والدین به آموزش برای محافظت از کودکان را باید ضروری دانست.
*اکثر افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیک قربانیان را به طرف خود جلب می کنند, آنهارا تنها گیر می اندازند و معمولا هدف خود را به این ترتیب انجام می دهند؛
- انتخاب یک کودک ساده و آسیب پذیر، که براحتی ترغیب و تشویق شود، و بعد از سوءاستفاده، صدایش در نیاید.
- استفاده از مشوق های غیرجنسی، مثل خریدن اسباب بازی یا خوراکی یا زبان بازی در برخوردهای اولیه.
- گفتگوی تدریجی درباره ی موضوعات جنسی.
- و پیشرفت از نوازش های غیرجنسی به نوازش ها و لمس کردن های جنسی برای حساسیت زدایی و عادت دادن کودک به آنها.
بعد از سوءاستفاده، پدوفیل از اقتدار خود بعنوان یک بزرگسال استفاده می کند و کودک را به سکوت درباره ی رفتار مشترک، وا می دارد
*آموزش به کودکان:
-از حدود ۳سالگی جاهای خصوصی کودک را به او آموزش دهید؛ نیازی به نام بردن نیست مثلا بگویید وقتی به استخر میروی قسمتهایی از بدنت که زیر مایو، است جاهای خصوصی توست.
- به کودک بیاموزید هیچکس به جز والدین و گاها پزشک حق نگاه کردن و لمس کردن جاهای خصوصی تو را ندارد.
- به کودکتان بیاموزید که تو هم هیچوقت اجازه نداری جاهای خصوصی دیگران را تماشا یا لمس کنی.
- به کودکتان بیاموزید که اجازه ندارد خوراکی یا کادویی بدون اطلاع شما از دیگران قبول کند.
- به کودکتان یاد دهید اگر فردی زن یا مرد، نا آشنا یا آشنا (حتی یکی از بستگان ، فامیل، پرستارش، معلم، راننده ی سرویسش یا هر شخص آشنای دیگری)، به او پیشنهاد رفتن به جاهای خلوت، نگاه کردن و لمس کردن جاهای خصوصی را داد بگوید " نه ", و بلافاصله از آن شخص دور شود.
- به کودک بگویید هر کسی که پیشنهادهای بالا را به تو بدهد آدم بسیار بدی است، حتی اگر با تو خیلی مهربان باشد.
- به کودکتان یاد دهید در صورتی که با پیشنهادهای بالا مواجه شد فورا به والدین اطلاع دهد و از تهدید ها نترسد، به او اطمینان دهید که شما در هر صورت رازدار و حامی او هستید.
- اگر برای کودکتان اتفاقی افتاد واکنش هیجانی نشان ندهید، آرامش خود را حفظ کرده و کودک را برای معاینات لازم به متخصص نشان دهید، و برای رفتار صحیح دراین موارد، و همچنین کاهش مشکلات روانی پس از سانحه ،از روانپزشک و روانشناس کمک بگیرید.
* با تمام آموزش ها باز، هم ممکن است کودک پس از قربانی شدن توسط یک بیمار جنسی ، اتفاق را از ترس یا از روی نگرانی بازگو نکند، توجه داشته باشید که تغییرات رفتاری ناگهانی و بدون دلیل کودک را، جدی بگیرید؛ مثلا تغییر ناگهانی در خلق و خوی کودک (گوشه گیر شدن و غمگینی)، تغییر در اشتهای کودک یا خواب (کابوس های شبانه یا ترس از خوابیدن در اتاقش در حالی که قبلا اینگونه نبوده)، اینکه کودک ناگهان اعلام میکند که نمی خواهد به مدرسه برود، یا فلان شخص خاص را دیگر، نمی خواهد ببیند.
مشکلات جسمانی مثلا تغییر در راه رفتن یا نشستن کودک، وجود آثار ضربه کبودی یا جراحت بر بدن کودک را پیگیری کنید.
- همیشه سعی کنید خودتان وظیفه ی نگهداری و مراقبت از کودکتان را انجام دهید و تا حد امکان از واگذار کردن این مسؤلیت به دیگران امتناع کنید.
- اگر با چنین اتفاقی مواجه شدید، هیچگاه از ترس بی آبرویی از پیگیری قضیه کوتاه نیایید تا مانع درمان بیماران یا مجازات مجرمین نشوید
خانم دکتر سمیرا شیرمحمدی(دوره ی دکتری تخصصی روانشناسی و مدرس دانشگاه)