در ادامه مقالات گذشته، در این مقاله نگاهی اجمالی به دررفتگی مادرزادی لگن خواهیم داشت.

دررفتگی مادرزادی لگن یا دیسپلازی تکاملی هیپ اختلالی بسیار شایع می باشد که در میان دختران ۶ برابر پسرها دیده می شود. این اختلال در چند روز اول بعد از تولد تا ۲ سال اول زندگی تشخیص داده می شود. در این ناهنجاری سر استخوان ران از حفره استخوان لگن خارج می شود.

از جمله علل آن می توان به قرارگیری جنین در پایین رحم به جای بالا، شلی لیگامانی، زایمان breech و علل ژنتیک اشاره کرد.

شيوع ديسپلازي رشدي لگن (دررفتگي مادرزادي لگن) بين ١ تا ٢ مورد از هر ١٠٠٠ تولد زنده است. اين عارضه بيشتر به شكل دو طرفه بوده و در دختران تا ٩ برابر بيشتر اتفاق مي افتد. دررفتگي و نيمه دررفتگي ناشي از علل ارثي و محيطي مي باشند. شلي مفصل ران (هيپ) ممكن است ارثي يا در نتيجه ترشح هورموني رحم باشد. عوامل محيطي مرتبط با دررفتگي لگن شامل مشكلات حين تولد ناشي از فشار رحمي و وضعيت هاي نامناسب وضع حمل مي باشند.
تشخيص زودهنگام دررفتگي مادرزادي لگن بسيار مهم است زيرا تاخير در درمان مي تواند منجر به ناتوانايي هاي جدي و دائمي شود.