فلج مغزی گروهی از اختلالات مغزی است که شايع‌ترين ناتوانی حرکتی مزمن را به دنبال دارد. مهم‌ترين مداخلات درمانی بر روی اين گروه را توانبخشی، دارو درمانی و اقدامات جراحی تشکيل می‌دهند. هدف نهايی اين مداخلات، کاهش علايم و عوارض اين اختلال، در مغز در حال رشد است که به صورت بهبودی در کنترل حرکات و هماهنگی عضلات قابل مشاهده خواهد بود. عوارضی نظير اسپاستيسيتی، ضعف عضلانی، اندازه طولی کمتر عضلات نسبت به استخوان‌ها و … زمينه را جهت بروز اختلالات ثانويه فراهم می‌آورد
