گچ گیری، اورتزها و اسپیلنت ها در فلج مغزى

اسپیلنت ها یا گچ گیری ها میتواند برای بهبود عملکرد دست، جلوگیری از contracture مفاصل ، بهبود بهداشت یا کاهش درد در یک مفصل خاص استفاده شوند. اسپیلنت ها همچنین برای کاهش رفتارهای غیر ایمن در کودکی با رفتارهای خود آزاری استفاده می شوند. اسپیلنت ها و اورتزها می توانند از دست در یک پوزیشن عملکردی، برای عملکرد بهتر در فعالیت های روزمره ای زندگی حمایت کنند.

Serial static splintها و castها از طریق به کار بردن نیروی آرام و مداوم برای دوره زمانی طولانی برای طویل کردن بافت های نرم و دفورمیتی های مشخص، با هدف کاهش سفتی یا اسپاسیتی، در یک گروه عضلانی انتخابی طراحی شده اند. Splintها قابل تغییر حالت و گچ ها قابل جایگزین شدن می باشند، تا به بافت عضلانی اجازه را بدهند که با طول جدید خود تطابق پیدا کند. تاثیرات بیو مکانیکی اسپیلنت ها و گچ گیری ها بر طول ماهیچه و بافت های مربوطه است، یعنی عکس حالتی که عضله در طول کوتاه خود قرار داشته باشد. Splintها اگر در دوره های ۶ ساعته به صورت مداوم پوشیده شوند می توانند برای طویل کردن عضلات سفت و منقبض در کودکان مبتلا به فلج مغزى مفید باشند. گچ گیری تاثیرات بیومکانیکال و نوروفیزیولوژیک نیز دارد، اگرچه تاثیرات نوروفیزیولوژیک گچ گیری در اسپاستیسیته هنوز تعریف شده نیست. نظریه ای وجود دارد که بر طبق آن جلوگیری از انقباض عضله اجازه طویل شدن بافت عضله را می دهد که به خاطرکاهش دریافت حس های جلدی در گیرنده های عضله در طول دوره بی حرکتی می باشد.

همچنین اعتقاد دارند که گرمای طبیعی و پوشش محیطی بر تعدیل اسپاستیسیته تاثیر گذار است.

splintها همچنین می توانند برای اهداف کودک یا والدین کودک استفاده شوند. برای مثال یک اسپینت ممکن است به نحوی ساخته شود تا انگشت اشاره ی کودک را به صورت مجزا نگه دارد تا دسترسی به یک وسیله یا یک سیستم ارتباطی را تسهیل کند. splintها ممکن است برای جبران کردن دفورمیتی دست برای جلوگیری از کاهش توانایی گرفتن برای خوردن یا نوشتن استفاده شود. Splintها همچنین ممکن است برای کمک به راندن یک ویلچیر برقی مورد استفاده قرار بگیرند مانند wrist support که به کودک اجازه می دهد با موفقیت joystick را کنترل کند. splintهای موقتی بوسیله درمانگر ساخته می شوند تا از حرکت دست به طرف دهان زمانی که کودکان رفتارهای خودآزاری نشان می دهند یا تلاش می کنند feeding tubeها، intravenous line و tracheostomy tube را کنار بزنند جلوگیری کند. یک مطالعه systematic بر روی کودکان مبتلا به فلج مغزى که از splint استفاده می کردند گزارش کرد که استفاده از splint زمانی که به همراه برنامه حرکت درمانی باشد، می تواند تاثیر مثبتی بر بهبود عملکرد داشته باشد. استفاده از اسپینت ها به تنهایی بدون استفاده از مداخلات تکمیلی دیگر، خیلی موثر نیست. زمانی که یک کاردرمانگر مشخص می کند که کودک میتواند از پوشیدن اورتز یا گچ گیری سود ببرد، نياز است والدین هدف استفاده و دستورالعمل ها شامل نحوه پوشیدن، درآوردن و تمیز کردن آن اورتز را بدانند و یک برنامه زمانی مطلوبی را برای پوشیدن آن معین کنند که با روتین های خانواده کودک همخوانی داشته باشد.

سيد محسن احكامى

كارشناس ارشد كاردرمانى

مركز كاردرمانى و گفتاردرمانى تاك