صرع و اختلال تشنج در كودكان

صرع يك عارضه مزمن عصب شناختي از حملات راجعه مي باشد كه با يا بدون وجود ديگر ناهنجاري هاي مغزي روي مي دهد. حمله را مي توان يك تغيير گذرا و غير ارادي در سطح هوشياري، رفتار،فعاليت حركتي،حس يا عملكرد خودكار ناميد.
حملات در كودكان اغلب به دنبال تب، بيماري حاد يا عفونت سامانه عصبي مركزي يا پس از حوادث ضربه اي مغز اتفاق مي افتند.
حمله، با تخليه بيش از حد و همزمان پيام هاي گروهي از نورون هاي مغزي، آغاز و به سلول هاي مجاور منتقل مي شود.اين مكان را "كانون صرع زا"مي نامند.
برخي حملات ممكن است مستقيما وابسته به عامل يا عوامل ايجاد كننده آن ها باشند از جمله عوامل حاد معمول شامل افت قند خون، تب، ضربه، خونريزي ها، تومورها، عفونت ها و فقدان اكسيژن، مي باشند.
بسياري از حملات بويژه در كودكان مربوط به بيماري قابل تشخيصي نبوده، از اينرو بدون علت مي باشند.
حملات بر حسب علائم يا نشانه هاي باليني و ويژگيهاي نوار مغزي ،طبقه بندي مي شوند. دو نوع اصلي آن ها عبارتند از:
١. حملات فراگير، كه تمام قشر مغز را درگير مي كنند.
٢. حملات موضعي يا كانوني كه در يك محل آغاز شده و محدود به آنجا مي باشند و يا به اطراف منتشر مي شوند.
حملات موضعي به صورت هاي ساده يا پيچيده و شايعترين نوع اختلالات حمله اي در كودكان مي باشند.كودك مبتلا به حمله مي بايست مورد ارزيابي كامل در زمينه تعيين عوامل ايجاد كننده اختلال قرار گيرد. تاريخچه پزشكي خانوادگي و رشدي مي بايست كامل شوند. آزمايش نوار مغزي مي تواند به تشخيص نوع حمله كمك نمايد.
داروهاي ضد تشنج نيز به منظور كنترل حمله تجويز مي شوند. به نظر مي آيد اين داروها آستانه تحريك حمله را افزايش مي دهند يا مانع درگيري سلول هاي اطراف مي شوند.
توازن داروهاي مورد استفاده بسيار دشوار مي باشد و اغلب در زمانهاي مختلف بر حسب رشد كودك صورت مي گيرد.
درصورتيكه درمان دارويي در كنترل حملات ناكافي باشد، مداخله جراحي الزام مي يابد.
بيشتر كودكان با اختلالات حمله اي از هوش عادي برخوردار بوده، توسط داروهاي ضد صرع كنترل مي شوند و زندگي عادي خواهند داشت.
درمورد كودكاني كه تحت پروسه توانبخشي و كاردرماني هستند و مبتلا به انواع حملات تشنجي هستند، مداخلات بايد با احتياطات لازم انجام گيرد.

سيد محسن احكامي
كارشناس ارشد كاردرمانى

مركز كاردرمانى و گفتاردرمانى تاك
سعادت آباد- خ سرو غربي- پلاك ١٤٥