کاردرمانی

وقتی کودک بزرگ می شود و به طور طبیعی رشد می کند، راه رفتن روی پنجه پا به خودی خود جای نگرانی ندارد.  

گاهی اوقات راه رفتن روی انگشتان پا به دلیل فلج مغزی، دیستروفی عضلانی (تحلیل عضلات) و سایر بیماری های عصبی و عضلانی است. کودکان مبتلا به اوتیسم نیز روی پنجه پای خود راه می روند، اما خیلی از آن ها این طوری نیستند.

  راه رفتن روی انگشتان پا از روی عادت گاهی اوقات در یک خانواده وجود دارد.   این طور راه رفتن به طور مداوم، خطر افتادن و زمین خوردن کودک را زیاد می کند.  

اهداف درمان کاردرمانی این عارضه که وجود آنها لازمه یک درمان موفق است:

استخوان به گونه ای جوش بخورد که

 شکل ظاهری اندام به اندازه های قبل از شکستگی برگردد.
 کارکرد عضو آسیب دیده در کوتاه ترین زمان به اندازه های قبل از آسیب برگردد.
برگشت شکل ظاهری اندام از چند جنبه قابل بررسی است

طول اندام نباید کوتاه شود و بعد از جوش خوردن شکستگی باید طول استخوان به اندازه قبل از آسیب برگردد.

 AFOها در قدیم متناسب با نوع کفش طبی و از جنس چرم و فلز ساخته می شدند، که این مورد باعث سنگین شدن، ناخوشایندی و عدم کارایی در حفظ وضعیت درست مچ پا می شد. مدت زیادی طول کشید و میزان تقاضا برای استفاده از آنها کاهش یافت تا زمانیکه کفش و ارتزهای چرمی از جنس نرم تر ساخته و تغییر شکل یافتند.
ظهور پلاستیک های شکل پذیر (فرم پذیر) باعث سبک شدن وزن کلی AFO ها شد که آنها را از قالب گچی که از پای کودک تهیه می شد می ساختند. دقت زیاد AFO های ترموپلاستیک باعث کنترل بهتر و تأثیرگذاری بیشتر آنها می شد.

داروها نقش محدودی در بچه های اوتیسم دارند. اما بعضی دارو ها می توانند از رفتار های خود آزاری کودکان جلوگیری کنند. دارو ها می توانند به عنوان مکملی برای دیگر درمان ها از جمله کاردرمانی و... عمل کنند.

 ۱- بازی دارت

۲- توپ و راکت

۳- توپ و قاشق

۴- قلاب و ماهیگری

۵- بازی پرتاب حلقه

۶- کارت دوخت

۷- مهره و نخ

۸- مازها

۹- پازل

۱۰- مینی بسکتبال

۱۱- بولینگ

۱۲- گرفتن و پرتاب توپ

۱۳- پیچاندن نخ دور قرقره

۱۴- حمل زنگوله بطوری که صدا نکند

۱۵- تیله بازی

۱۶- یک قل دوقل

۱۷- پینگ پنگ

۱۸- بازی دست به دست

۱۹- دومینو

۲۰- رمز نویسی

۲۱- پر رنگ کردن نقطه چین ها و خط چین ها

۲۲- تصاویر فراستیک

۲۳- رنگ آمیزی اشکال

۲۴- چیدن اشکال

در ۳ سالگی کودک قادر خواهد بود که یکی در میان پله ها را بالا برود. کودک می تواند سه چرخه خود را براند، به خوبی بدود و بپرد و از اشیا مختلف بالا برود. کودک می تواند در را باز کند همچنین می تواند توپ را از بالای سر خود پرتاب کند. کودک می تواند با کمک مادر به دستشویی برود و از لحاظ شناختی قادر است نام سه رنگ اصلی را ببرد. جملات کامل تر شده و گنجینه لغات کودک افزایش می یابد. در این سنین کلماتی مانند چرا، چگونه، کی و چه وقت مرتبا توسط کودک بکار برده می شود و سوالات زیادی مطرح می شود.

سید روح اله افتخاری

کارشناس ارشد کاردرمانی

انواع اختلالات خواندن
طبقه بندی مختلفی از اختلالات خواندن معرفی شده است که مایکل باست افرادی را که دچار اختلال خواندن هستند به سه دسته تقسیم می کند : اول گروهی که اختلال خواندن آوایی دارند. این افراد مجموعه لغات نسبتاً زیاد و قابل توجهی را در ذهن شان ذخیره کرده اند اما هجی کردن آن ها ضعیف است. گروه دوم افرادی هستند که اختلال خواندن ایده ای دارند این گروه می خوانند و هجی می کنند اما در ساختار بینایی لغت اشکال دارند و گروه سوم افرادی که مشکل هر دو گرو ه را دارند.
دلایل و عوامل مؤثر

کودک در این سن به راحتی راه می رود و چرخیدن، برگشتن و به عقب نگاه کردن تعادل او را بر هم نمی زند. کودک در دو سالگی پله ها را به شکل یکی یکی بالا می رود یعنی پای پایین را کنار پای بالایی می گذارد. در این سن ممکن است هنوز پای کودک کمی حالت پرانتزی داشته باشد اما این الگو فیزیولوژیک می باشد و به تدریج. و با قد کشیدن کودک رفع می گردد اما الگوهایی مانند عقب زدن زانوها و نوک پنجه راه رفتن و چرخش پاها به داخل و یا خارج طبیعی نمی باشد و نیازمند تمرینات مناسب کاردرمانی جهت رفع الگوی غلط است.

شیرخوار دراین سن چهاردست و پا رفتن را کامل و با با تعادل نشان می دهد و با این الگو از مواهنع رد می شود. کودک قادر است وسایلی مانند مبل را گرفته و خود ر بالا بکشد و بایستد. کودک در ۱۰ تا ۱۱ ماهگی می تواند با گرفتن دست ها به وسیایلی مانند مبل به حالت پهلویی راه برود.در ماه یازدهم با گرفتن دست ها می تواند راه برود. معمولا کودکان در ماه ۱۲ تا ۱۴ ماهگی راه می افتند و البته این سن میانگین راه افتادن در اکثر کودکان است. از لحاظ حرکات ظریف قادر خواهد بود که اشیا کوچک مثل دانه های برنج را با انگشتان شست و سبابه گرفته و به دهان ببرد.